Jaka historia kryje się za tym popularnym przysmakiem?

Kto z nas nie lubi gofrów?

Podawane na słodko lub wytrawnie, z owocami i bitą śmietaną lub gofry warzywne – opcji do wyboru jest naprawdę wiele.

24 sierpnia 1869 roku Urząd Patentowy Stanów Zjednoczonych wydał patent Corneliusowi Swartwout z Troy w stanie Nowy Jork na jego projekt „Improvement in Waffle-Irons”. (Dla nazwiska wynalazcy można znaleźć więcej niż jedną pisownię, w tym Swartwout i Swarthout).

Początki

Pierwsze gofrownice z charakterystycznym wzorem plastra miodu pojawiły się w 1200 roku, kiedy rzemieślnik zaprojektował i wykuł gofrownicę. Oryginalne gofrownice miały konstrukcję na zawiasach . W konsekwencji ciasto wlewano, zamykano i gotowano na otwartym ogniu. W tym czasie po raz pierwszy pojawia się w druku słowo oznaczające gofry, które pochodzi ze starofrancuskiego słowa "guafre".

Z biegiem lat w Europie gofry stały się przysmakiem powszechnie sprzedawanym przez ulicznych sprzedawców. W rezultacie już w XVI wieku całe społeczeństwo jada gofry. Biedni robią je prawie wyłącznie z mąki i wody. Dlatego przypominają grube ciasto biszkoptowe. Jednak klasy uprzywilejowane dodają jajka, mleko i miód, które tworzą smaczną, delikatną mieszankę.

Pierwsze gofrownice, w przeciwieństwie do dzisiejszych elektrycznych urządzeń wymagały ogrzewania na kuchni.

Gofry dotarły do Ameryki wraz z holenderskimi kolonistami w latach dwudziestych XVII wieku. Sto lat później, w książce Court Cookery Roberta Smitha, w języku angielskim po raz pierwszy pojawiło się słowo „wafel”. Gofry podawano na słodko, z masłem, syropem lub owocami jak i na słono, z gulaszem.

Około 1906 roku Simplex Electrical Company z Bostonu w stanie Massachusetts wyprodukowała prawdopodobnie pierwsze elektryczne gofrownice. Wczesny model miał prostokątną formę stojącą na czterech grubych nóżkach zwieńczonych dwoma rzędami trzech okrągłych płyt. Każda płyta została odlana ze znanym już wzorem siatki, z elementami grzejnymi osadzonymi w kratce. Górny rząd talerzy nakładało się na dolny, pozwalając gofrowi podpiekać się z obu stron. Gofrownica posiadała odsłonięte styki elektryczne. Dopiero w drugiej dekadzie XX wieku producenci urządzeń, wyprodukowali komercyjnie elektryczne gofrownice nadające się do użytku domowego.

W latach dwudziestych XX wieku powszechną praktyką było używanie gofrownic przy stole śniadaniowym, co skłoniło niektórych producentów do włączania gofrownic jako części zestawów śniadaniowych. Zestaw śniadaniowy obejmował ekspres do kawy, miseczki do ciasta i cukru, dzbanki na syrop i śmietanę, a nawet chochlę, którą można było kupić w zestawie lub osobno.

Źródło: https://americanhistory.si.edu/blog/history-waffle, https://garrysgrill.com/history-of-waffles/